Cunti Siciliani

Cristòfuru lu briganti
(Di Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira)

C'era na vota nu briganti ca, comu a tutti li briganti, arrubbava, ammazzava e facìa sturturi contru l'òmini e contru Diu.

Tanti voti lu Re ci mannau li surdati, ma iddu era scaltru cchiù di na vurpi e s'ammucciava bonu ntâ muntagna; di quann'era picciriddu ci abbazzicava sempri nta sti campagni, ca jeva â ligna cu lu sò patri, e canuscìa ogni purtusu d'ogni cuntrada.

A sò patri, ca era n'omu anestu, travagghiaturi e timuratu di li dittami di la cresia, ci si facìa lu cori nicu nicu quannu sintìa pi lu paìsi nzoccu si cuntava e si dicìa di stu sò figghiu, picciò, 'n jornu, iddu, si fici forza e acchianau nta la muntagna.

Camina camina, nun era cosa ca putìa nzittari unn'era stu sò figghiu.

A certu puntu, d'arreri a n'àrburu, spuntò la canna di un fucili

" Fermu! nun mi sparati.. " ci dissi lu vecchiu tuttu scantatu.

" Cu siti ? Chi vuliti? " ci dissi l'àutru.

" Sugnu lu patri di Cristòfuru lu briganti... e vinni pi mè figghiu! "

E fu accussì ca ssu puvireddu fu accumpagnatu unni è ca s'ammucciava Cristòfuru e l'àutri briganti comu a iddu.

" Picchì vinìsturu, Patri ? " dissi Cristòfuru quannu lu vitti.

" Vinni pi tìa, figghiu ! Vinni pi nzoccu haiu sintutu... vinni... "

"Aspittati, patri!" ci dissi lu briganti " pigghiati sta friscagghia e addrizzàtila!"

Era nu ramuscellu nicu nicu di àrburu d'alivu, tanticchia stortu comu sù li rami di l'àrbiri d'alivu.

Lu vecchiu pigghiò lu ramettu e tempu nenti l'addrizzò.

" Ora addrizzati chistu ! "

Era n'àutru ramettu, 'n pocu chiù granni e, macari chistu, lu patri l'addrizzò.

" E ora addrizzati st'àutru... !"

L'ùrtimu era un ramu grossu, sturtigghiatu e ruppa-ruppa.

" Cristòfuru..." dissi lu patri " ma chistu nun si pò addrizzari..."

" Veru è!

Viditi patri, l'omu è comu l'àrburu di l'alivu... si pò addrizzari quann'è picciriddu... quannu addiventa granni, nun si pò cchiù addrizzari!".

Indietro